Ήρθε η ώρα να κάνω μια μικρή ανασκόπηση για όσα συγκροτήματα έχω γράψει μέχρι τώρα στα πρώτα δεκατέσσερα άρθρα μου. Ξεκίνησα τα άρθρα μου με τους Pink Floyd, χωρίς να αναφερθώ εκτενώς στην ιστορία τους και τη μουσική τους. Ο λόγος ήταν μάλλον, ότι είναι τόσο μεγάλο συγκρότημα που ο κόσμος λίγο πολύ γνωρίζει τα πάντα για τους θεούς.
Αναφέρθηκα στους Camel, με τη μελωδική μουσική τους και τον Latimer ένα ιδιοφυή μουσικό. Δε θα μπορούσα να μην αναφέρω τους Καναδούς Rush, με τον εκπληκτικό drummer Neil Peart και τον Geddy Lee με τη πολύ ιδιαίτερη φωνή. Αναφέρθηκα στη Γερμανική σκηνή της Progressive Rock με κύριους αντιπρόσωπους της, τους Eloy και Jane.
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους τεράστιους Yes, οι οποίοι είναι από τους πρωτεργάτες της συγκεκριμένης μουσικής, όπως και οι Genesis του Gabriel και Collins. Τέλος έγινε αναφορά σε άλλο ένα τεράστιο συγκρότημα τους King Crimson του Fripp, στους Edgar Broughton Band και σε ένα συγκρότημα που πολλοί από εσάς μπορεί να μη το γνωρίζατε και εννοώ τους Gravy Train.
Σήμερα λοιπόν θα ανεβάσω 3 τραγούδια, τα οποία το καθένα κρύβει μια μικρή ιστορία για μένα. Το πρώτο είναι το Comfortably Numb, ο ύμνος της Progressive για μένα από τους Pink Floyd και το τραγούδι που με χαρακτηρίζει και εκφράζει απόλυτα.
Αναφέρθηκα στους Camel, με τη μελωδική μουσική τους και τον Latimer ένα ιδιοφυή μουσικό. Δε θα μπορούσα να μην αναφέρω τους Καναδούς Rush, με τον εκπληκτικό drummer Neil Peart και τον Geddy Lee με τη πολύ ιδιαίτερη φωνή. Αναφέρθηκα στη Γερμανική σκηνή της Progressive Rock με κύριους αντιπρόσωπους της, τους Eloy και Jane.
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους τεράστιους Yes, οι οποίοι είναι από τους πρωτεργάτες της συγκεκριμένης μουσικής, όπως και οι Genesis του Gabriel και Collins. Τέλος έγινε αναφορά σε άλλο ένα τεράστιο συγκρότημα τους King Crimson του Fripp, στους Edgar Broughton Band και σε ένα συγκρότημα που πολλοί από εσάς μπορεί να μη το γνωρίζατε και εννοώ τους Gravy Train.
Σήμερα λοιπόν θα ανεβάσω 3 τραγούδια, τα οποία το καθένα κρύβει μια μικρή ιστορία για μένα. Το πρώτο είναι το Comfortably Numb, ο ύμνος της Progressive για μένα από τους Pink Floyd και το τραγούδι που με χαρακτηρίζει και εκφράζει απόλυτα.
Δεύτερο κομμάτι το Lady Fantasy από τους Camel που είναι ένα τυχερό τραγούδι για μένα αφού με αυτό να ηχεί στα αυτιά μου έκανα μία καλή μπάζα σε online καζίνο (πολύ καλή όμως).
Τέλος τρίτο τραγούδι είναι το Dawn από Jane. Ο λόγος είναι ότι είναι το τραγούδι που άκουγα όταν γνώρισα τη κοπέλα μου σε ένα ταξίδι προς τη Μήλο επάνω στο καράβι. Ωραία ιστορία θα την αναφέρω κάποια στιγμή.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου