Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Τι σημαίνει για μένα Progressive Rock (Part I)

Εσύ που θα διαβάζεις τώρα το πρώτο μου αρθράκι ever σε blog ελπίζω να δείχνεις πλήρη αφοσίωση στα γραφόμενα μου. Κανόνισε να μη κρατάς κανένα σουβλάκι λερώνοντας με τζατζίκια το πληκτρολόγιο σου ή να έχεις κανά laptop καθισμένος εκεί που και ο Βασιλιάς πάει μόνος του. Χαλάρωσε λοιπόν βάλε ένα ουισκάκι (με 3 παγάκια κατά προτίμηση) φέρε δίπλα σου και τα τσιγάρα, απαραίτητο αξεσουάρ τέτοιες ώρες και ετοιμάσου γιατί το ταξίδι στη μουσική αρχίζει.
Και πώς μπορεί να ξεκινήσει κανείς το ταξίδι στο χώρο της progressive rock αν δεν αρχίσει με τους κορυφαίους Pink Floyd; Ήδη όση ώρα γράφω ακούω Shine on you Crazy Diamond.
Η ώρα είναι δύσκολη η νύστα απερίγραπτη αλλά πραγματικά αντλώ δύναμη απο τη κιθάρα του




Gilmour (παύση 5 λεπτών γιατί χάθηκα στο κομμάτι.......)
Επέστρεψα, και στο διάστημα αυτό των 5 λεπτών, υπό τον ήχο της Stratocaster πέρασαν αρκετές στιγμές από τη ζωή μου τόσο γρήγορα που για λίγο νόμιζα ότι τις ξαναζώ. Ένα περίεργο πράμα κάθε φόρα που ακούω τον David θυμάμαι πως ξεκίνησα να τους ακούω.
Πρέπει να ήταν είκοσι χρόνια πριν, όταν ξύπνησα επειδή ο Πατέρας μου ξεσκόνιζε τα βινύλια του και έβαλε το Wall στο pick up (άραγε που να το έχουμε παρατημένο).Αυτό ήταν σηκώθηκα και ερωτεύθηκα τη Μουσική......





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου