Πως τα φέρνει μια στιγμή

Όταν αποφάσισα να γράψω το δεύτερο μέρος είχα μια φοβερή διάθεση και ευφορία. Είχα πάρει το laptop στη βεράντα (ρετιρέ) μαζί με ένα ζευγάρι ακουστικά και έβλεπα διάφορα videos των Rush στο youtube ώστε να επιλέξω ποια θα ανεβάσω στο blog.
Δεν υπάρχουν στιγμές στη ζωή σας όμως που γίνονται κάποια γεγονότα και σας γ.....νε τόσο πολύ τη ψυχολογία που θέλετε να σπάσετε ότι βρείτε μπροστά σας (πόρτα κατά προτίμηση) και να ουρλιάξετε από νεύρα;  Κάτι παρόμοιο μου συνέβη σήμερα πριν, για την ακρίβεια την ώρα που συμπλήρωνα τη πρώτη παράγραφο
(μέτα από ότι έγινε τη ξαναέγραψα από την αρχή).

Τι ήταν δεν έχει σημασία, αλλά ούτε και η κατάληξη που είχε το γεγονός. Η μικρή αναφορά όμως της διάθεσης μου στο post αυτό με αποφορτίζει από την ένταση από τη μία, αλλά από την άλλη με αναγκάζει να το θυμάμαι αυξάνοντας τα νεύρα μου. Τελικά μάλλον νιώθω να ισορροπώ σε ένα τεντωμένο σκοινί. Το θέμα είναι όμως ότι ένας ακροβάτης ξέρει να ισορροπεί και δε πέφτει σχεδόν ποτέ, ενώ εγώ δεν έχω ιδέα οπότε λογικά θα πέσω και θα φάω τα μούτρα μου. Ελπίζω όμως πέφτοντας να μη τα κάνω όλα που..να, και όταν σηκωθώ να είναι όλα όπως πριν και καλύτερα.

Όπως καταλαβαίνετε αναφορά δε θα γίνει σε κανένα συγκρότημα σήμερα. Επιφυλάσσομαι το επόμενο post να είναι πολύ καλύτερο, χωρίς νεύρα, με πολλή διάθεση και κυρίως πολλή μουσική.

Στο συγκεκριμένο θα βάλω δύο κομμάτια που είναι απλά εκπλήκτικά και δείχνουν τη δίαθεση μου.....Pearl Jam - Black και Madrugada - Electric
από δύο συγκροτήματα που δεν είναι prog.

Υ.Γ Patience τίποτα άλλο........